بهترین زمان بر اساس آب‌و‌هوا
این شهرستان دارای تابستان‌های سرد و زمستان خنک (البته نه خیلی سرد) است. متوسط دمای گرم‌ترین ماه سال یعنی مرداد در این شهر ۲۱ درجه سانتیگراد و متوسط سردترین ماه سال یعنی دی منفی ۵ درجه سانتیگراد است. این شهر در فصل بهار هوای معتدل و دل‌پذیری داردِ بنابراین بهار و تابستان بهترین زمان سفر به محلات است.
شلوغ‌ترین و خلوت‌ترین زمان
طبیعتا در فصل بهار و تابستان که عطر گل‌های رنگارنگ هوای شهر را آکنده می‌کند (مخصوصا زمان برگزاری جشنواره گل محلات)،مسافران زیادی روانه این شهر می‌شوند و محلات یکی از شلوغ‌ترین شهرهای گردشگری ایران می‌شود.
در فصل پاییز نیز نمایشگاه و جشنواره گل های داوودی با 870 نوع و رنگ برگزار می شود و در فصل زمستان تعداد مسافران این شهر به میزان قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند؛ اما چشمه‌های آبگرم این شهر با اماکن اقامتی و امکانات رفاهی مناسب، همچنان مشتری خود را دارند و حتی تعداد آن‌ها بیشتر هم می‌شود؛ بنابراین می‌توان گفت محلات در هیچ یک از فصول سال زیاد خلوت نمی‌شود؛ البته همانطور که گفتیم زمستان محلات مخصوصا در دی ماه تاحدودی سرد است و دما حتی به زیر صفر هم می‌رسد.
بهترین زمان از نظر رویدادها
مهم‌ترین رویداد این شهر که باعث شهرت شهر گل‌ها در کل ایران شده است، جشنواره گل محلات است که هر سال در اردیبهشت ماه در دهکده گل محلات در فضایی به وسعت ۳۰ برگزار می‌شود. توصیه می‌کنیم دیدن این جشنواره نمایشگاه را از دست ندهید؛ زیرا با ورود به این نمایشگاه گویی به یک بهشت کوچک زمینی با گل‌های رنگارنگ و معطر پا می‌گذارید و شاهد جشنواره‌ای با شکوه از رنگ‌ها خواهید بود.
یکی دیگر از رویدادهای شناخته شده محلات، مراسم آئینی بیل‌گردانی است که در هفته آخر فروردین در محله اصلی شهر نیم‌ور در ۱۳ کیلومتری جنوب شرقی محلات برگزار می‌شود. یکی از مهم‌ترین کارها در آغاز سال زراعی لای‌روبی جوی‌ها و کانال‌های آب برای جلوگیری از رشد علف‌های هرز و همچنین آبیاری بهتر مزارع و باغات است. لای‌روبی معمولا در اواخر اسفند ماه و اوایل فروردین آغاز می‌شود و جشن بیل‌گردانی که سابقه بسیار زیادی دارد، نویدبخش پایان این کار سخت و طاقت‌‌فرسا است.
از برنامه‌های این آئین کهن می‌توان به رژه لای‌روبان، بیل‌گردانی و اهدای جایزه به بهترین فرد در انجام این کار، نواختن موسیقی محلی و رقص محلی ویژه اشاره کرد. در رژه لای‌روبان کشاورزان با لباس محلی در حال که بیل‌هایی را روی دوش‌های خود دارند، در صفوف چهارتایی درست مانند افراد نظامی رژه می‌روند و فردی نیز سوار بر اسب در مقابل آن‌ها حرکت می‌کند.
در مراسم بیل‌گردانی هفت بیل با طول تقریبی ۱٫۵ تا دو متر و وزن ۳۲ کیلوگرم را دو دسته چهارتایی و سه‌تایی با طناب به هم می‌بینند و عده‌ای جوان نیرومند در حالی که پای راست خود را کمی جلوتر از پای چپ خود می‌گذارند، بیل‌ها را در جهات مختلف و به صورت ضربدری ۵ تا ۳۰ بار در هوا می‌چرخاند. به این صورت بیل‌های دست راست باید به سمت چپ و بیل‌های دست چپ باید به سمت راست چرخانده شوند.
چرخاندن بیل‌ها کار نسبتا دشوار و نیازمند تعادل و نیروی بالا است و در پایان مراسم به افراد برتر در این کار جوایزی اهدا می‌شود. در ضمن پس از آنکه جوانان بیل‌ها را چرخاندند، تماشاچیان نیز شانس خود را برای انجام این کار انجام می‌دهند که اغلب هم چندان موفق نیستند؛ اما این قدرت‌نمایی شور و هیجان زیادی در میان تماشاچیان ایجاد می‌کند.
یکی دیگر از مراسم‌های آئینی در این منطقه، آئین قوچ‌گدار بوده که هر سال در اوایل مهرماه با آغاز فصل زاد و والد گوسفندگان آغاز می‌شود. در این مراسم قوچ‌ها (گوسفند نر) با کارهایی مثل رنگ کردن آن‌ها، بستن انار به پیشانی یا کوبیدن انار به پیشانی آن‌ها یا بستن آینه به پیشانی آن‌ها و یا با نوار مشکی آراسته می‌شوند و پس از بالا بردن قوچ‌ها، آن‌ها را با انجام مراسمی به پایین می‌رانند. در آئین قوچ‌گردانی مراسمی نظیر نواختن ساز و دهل، تیر اندازی هوایی که شور و شوق زیادی در میان حضار ایجاد می‌کند و مراسم چوب‌بازی نیز انجام می‌شود.
مراسم نخل‌گردانی یکی از مراسم آئینی شهرستان نیم‌ور است که در ماه محرم علاوه بر نیم‌ور در چند شهر دیگر ایران نیز برگزار می‌شود و دیدن آن خالی از لطف نیست. در این مراسم مردم نخلی را که قدمت آن به دوران صفویه می‌رسد و نماد تابوت امام حسین است، بر دوش خود در برخی از نقاط شهر می‌چرخانند و عزاداری می‌کنند.
